Eindelijk!

Ik ben er weer...en ik heb zoveel te vertellen! Ondanks dat ik amper online te vinden ben, heb ik niet stil gezeten. Het begon allemaal met de mededeling over dat we de sleutel van ons nieuwe stulpje zouden gaan krijgen. Dat werd dus de aanleiding dat ik zoonlief zijn quilt nu toch eindelijk eens zou gaan quilten.En ondanks de nog steeds niet geheel functionerende schouder moest het er nu toch echt van gaan komen.

En dus ergens op een vroege ochtend werd de quilt gespannen...eigenlijk is hij te groot voor mijn 2 bij 2 meter latten. Maar kon Shirley toch onmogelijk om zes uur uit der bed trommelen.

 Sam daar in tegen laat me met zo'n blik van....pffff....moet dat nu....kan het echt niet later...en nee dus.

Tegen half acht was de klus geklaard! De tags zijn er weer in geschoten, maar de rand is duidelijk mislukt! Al gaande weg zal ik dus moeten opletten! En inmiddels ben ik met de rand bezig.

Het leuke van het quiltwerk is dat hier dus duidelijk zoonlief zijn quilt patroon heeft uitgelegd.

Mam, zo zei hij, bij mij niet van die krullen of bogen hoor. Gewoon lijnen! En oja, graag niet teveel..

Duidelijk toch! Nu moet je weten dat ik dus al 3 banen met een lekker simpel krullenpatroon gedaan had...

Gelukkig voor hem en mij zat de spanning niet goed en mocht het geheel uitgehaald worden. Pfff een paar uurtjes werk op zo'n druilerige regendag en hup, moeders mocht weer opnieuw beginnen. Gelukkig volgden er nog voldoende dagen om het wat te verdelen. Mam leefde zich uit op die strepen en eigenlijk was het best leuk! En dit is het het dus geworden, zo even geshowd op ons bed. Ik zal trouwens blij zijn dat we daar

in ons nieuwe stulpje ons bed weer normaal kunnen zetten. Hier in dit huis kon de onderkant van ons springmatras niet naar boven....en wat doe je dan...gelukkig hadden mijn ouder net een nieuw bed besteld en ligt ons boven matras op hun oude lattenbodum en matrassen. Een mens moet zich toch behelpen zo nu en dan. Focussen, terug naar je verhaal..  Zie je dat ik een deel van de strepen er dwars op heb genaaid? En de randen zijn van de restjes van de zwart-witte jellyroll heb gemaakt.

 Een achterkantje van een Zweeds bekend warenhuis hier uit de buurt.  En zoonlief, die trouwens begonnen is aan zijn HBO opleiding Chemische Technologie opleiding kan niet wachten tot hij eronder kan liggen.

Inmiddels weer meer tijd verbruid. Ik ga gauw verder, maar probeer gauw weer terug te komen met foto's van ons nieuwe stulpje. Fijne dag nog!

Verliefd!!!!

Enkele weken terug begon deze kalverliefde in het Wilrijkse. Samen met Anne startte we aan deze blokjes. Wat een heerlijk werkje! Nooit geweten dat zo'n "saai" eentonig driehoekje zo leuk  kan zijn!

Van vierkantjes maken tijdends de Olympische Spelen op hetzelfde bankje....en wel met mijn handjes... ook in de trein naar Den Bosch... en met het zusje, die zich dan afvraagd of ik verslaafd ben. Nee zuske, dat zie je verkeerd....ik ben gewoon verliefd op deze lieve lapjes..zo mooi. Zeg nu zelf...Stapeltjes groeiden... Tot vanmiddag toe, toen moest ik het gewoon er iets anders mee doen...een blokje werd een klein vierkantje. En bleef maar groeien tot dit schatje.....en zeg nou zelf...is het geen plaatje?

Ben dan ook erg benieuwd hoe groot het mag gaan worden.

 

Nu is het zo'n 30cm in het vierkant.

Zusjesdag...

Was erg leuk! Lekker onderweg in het treintje blokjes naaien van mijn driehoekjes.

Een en twintig stuks...'s avonds thuis werd het meest linkse stapeltje afgemaakt. En mijn nieuwste boek

vond ik bij de Sleghte. Wat we verder deden...shoppen natuurlijk! Van alles werd er gepast, maar gelukkig vonden we beiden weinig tot niks. Anders hadden we dat allemaal zo moeten meezeulen. Net na vijven kwam ik thuis. Fietsje stond nog precies zo als ik hem had achtergelaten. En wat mij betreft...mogen we best eens vaker doen zus, maar dan in een andere stad!

Ik ga op reis en ik neem mee...

Al deze lapjes heb ik gister zitten snijden. En dat terwijl de Nederlandse sporters lekker de medailles binnenhalen. Natuurlijk worden er huishoudelijke klussen bij gedaan, want die wasmand blijft maar gevuld. Want behalve de normale kleding hebben we hier ook nog de werkkleding van beide kids erbij. En dan moet er toch weer gewassen worden. Gisteravond kreeg ik een smsje van mijn zus. Of we vandaag niet een zussendagje wilden doen. Lekker met de trein naar Den Bosch. En dat was nu net iets waar ik zin in heb.
Nu zoonlief toch een vrije dag heeft, kan hij mooi op Sam passen en met hem gaan lopen. Nu komen die lapjes helemaal mooi uit. Zo heb ik lekker wat te doen in de trein. Ben benieuwd of ik er veel af zal krijgen. En wat een reacties op Phebe....ben der een beetje bedust van....ik geniet er met volle teugen van. Ik heb alleen de applicatie blok en randen gemaakt. Nu die net iets meer dan een metertje is vind ik het wel een mooi schilderij-achtig lapje. Ben nog steeds een beetje aan het dubben, of ik hem wel groter moet maken. Waarom niet....omdat ik het zo zonde vind dat het plaatje dan in mijn optiek, helemaal in het niet dreigt te vallen. Maar aan de andere kant, wie weet maak ik er nog wel een randje met sterretjes aan...
Maar eerst ga ik naar Den Bosch toe!

Quilting time

 Nu vandaag de buien zich met grote regelmaat laten zien en met de Olympische spelen op de buis, is het heerlijk vertoeven op mijn loverseat. Met Phebe in de quiltring en het zicht op het zeilen prikken

de steekjes makkelijk weg. Wat een spannende race was dat, met een zilveren plak als resultaat voor Nederland. Later nog zo'n spannende wedstrijd bij het paardrijden, waarbij we wederom zilver halen.

Gister had ik ook al wat zitten quilten. Alleen waren we toen op een  afscheidsfeestje voor onze neef Olaf. Hij vertrekt a.s. zondag voor een half jaar op wereldreis richting het verre oosten. In zijn uppie!

Persoonlijk vind ik het best eng zoiets. Het menneke is net zo oud als onze zoon. We wensen hem dan ook heel veel wijsheid en plezier toe en hopen hem weer gezond en wel terug te zien ergens in

 februari 2013.

Niet een maar twee!

Het moet niet gekker worden...hoezo...nu ja...ik ben niet aan een maar aan twee nieuwe uitdagingen gestart. En eigenlijk is dat best leuk. Toch wat variatie zo...en zelfs het quilten wordt ook nog gedaan!
Gister lukte het even niet. Lag geveld met migraine...maar gisteravond prikte ik toch nog wat quiltsteekjes weg en keek naar de samenvattingen van de Olympische spelen.

En dan wordt het toch echt tijd om projektje 1 te showen. Dit was het resultaat na het weekend

 Gestaag groeit het voort, net als het gras en onkruid....niet te stoppen...

 Hoe ik het zal gaan vast maken, zal nog wel even op zich laten duren. Voorlopig maak ik

 van al deze kleine lapjes van hieronder maar zoveel driehoekjes als het gaat. En zo nu en dan komt er

vanuit de doos met restjes ook nog bruikbaar materiaal.

Maar waar die doos eigenlijk voor gepakt is....da's voor nummertje 2, mijn scrappie!

Je weet wel....deze

IJverig prikte ik al vele kleine vierkantjes aan mijn naald.

En dan heb je nog maar zo'n klein lapje

Dit was ook na het weekend.

En inmiddels ben ik al wat four patch aan het voorzien van randjes.

 Sommige kregen gelijk al een extra grote vierkant daaraan gemaakt. Maar voorlopig maak ik maar eerst dit stapeltje groter...

Groetjes!