logeren was altijd een feest!
zeker met zijn zessen.
op een dag
vroeg opa ons
of wij hem wilden helpen
wat gaan we doen dan?
werd er gevraagd
nee, zei opa
ik vraag of jullie mij willen helpen
wij denken
het was altijd al leuk geweest
spannende dingen doen
die we thuis niet zagen
en dus was ons antwoord unaniem
okee
je begrijpt, dat wij
onder hevig protest
en allerlei vormen van verzet
hebben uitgeprobeerd
niks mocht helpen
dan dat er 2 mest mochten op scheppen en halen
2 mochten het eruit scheppen
en wij twee, de kleinste/jongsten
mochten het verspreiden
over de moestuin
het leek me maar niks
mest op de plek strooien waar wij
de worteltjes , aardappelen en boontjes
zo uit diezelfde grond trokken
nee
wij zouden er niks van eten
poepaardappelen
poepworteltjes
poepuitjes
nee!!!!
Je begrijpt dat wij dat volledig vergeten waren
de volgende zomer
trok ik
net zo vrolijk
weer ui, wortels en aardappeltjes
mee uit de grond
Maar mesten....
nee dat was geen karwij
voor stadse kindertjes!
4 opmerkingen:
Wat een schitterend verhaal! ik zie het al helemaal voor mij, maar leuk dat jij je herinnering in zo'n leuke applicatie hebt verwerkt.
En toch is het een heerlijke herinnering geworden; had je toen vast niet gedacht. Opa's zijn slimme mensen.
Schattig verhaal. Ik heb ook mooie herinneringen aan mijn grootouders. Jammer dat ze er niet meer zijn!
Leuk! Die verhaaltjes die je er bij schrijft. Dat wordt niet alleen een quilt, maar ook een geïllustreerd boekwerk. Zó waardevol.
Een reactie posten