Schilderen op lapjes voor de Memoriequilt

Nu onze Flok zo leuk gelukt was, was ik klaar om er nog eentje te maken...

Zo leuk ook om te doen. Lekker afwisselend, daar hou ik wel van. Deze keer de kersenbloesems, nagetekenden aangepast van deze foto..

In mijn tekenschrift getekend bij al de andere blokken en het eindresultaat ligt ernaast

 Nadien nog even de meeldraden en de stampers erbij geborduurd en klaar is Kees.

De herinneringen aan de bloemenpracht van de kersenbloesems, met nadien de vele uitgevallen bloesems die het gras wit kleurden. En telkens als ik het liedje "langs het tuinpad van mijn vader" van Wim Sonneveld hoor zing ik natuurlijk mijn versie "langs het tuinpad van mijn opa, zag ik de kersenbomen staan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat het nooit voorbij zou gaan.."

 En terwijl ik het nu schrijf heb ik er al een dikke krop van in mijn keel ...zo'n emotie bij een liedje..

Maar we gaan verder. In dezelfde kleuren overgens. Ons opa en oma hadden destijds helemaal geen badkamer, zoals dat destijds mode was. Wassen gebeurde dus of in de slaapkamer met dit mooie setje

of in de keuken bij de pompbak, zoals oma der keukenblokje noemde. Ik weet me overgens niet te herinneren dat deze kan daar ooit voor gebruikt werd...maar hij stond mooi te wezen op der dressoir die naast het bed stond.

Op de boerenbuiten hadden buurtjes overgens ook kippen...soms mochten wij, de stadskindjes, zoals ze ons dan noemden komen helpen eieren rapen of voer strooien. Spannende dingen die we nooit

 in onze "grote" stad zagen. Terwijl we eitjes raapten kwamen we er achter dat er soms ook kalk- of nep eieren in de nestjes lagen. Dit deden ze om de kippen aan de leg te houden vertelden ze ons... Vaak maakten oma dan van die lekkere gestoofde kiekens(kip dus), met uien, laurier en donker bier...die ze dan lekker liet smoren totdat het vlees bijna van het bot afviel. En de grotere botten en vel werden buiten onder de kersenboom gelegd voor al die poezenbeestjes die als baby in de hangaars van opa en oma geboren waren en achtergelaten werden door hun moeder...En ondertussen jaagden die poezebeesten alle muizen , ratten en vogels uit de tuin weg...

Weer even terug naar dat liedje....over dat tuinpad, dat schuin afliep hebben we wat afgespeeld,

 zoals mijn nichtje Shelly al reageerde op facebook. Onder anderen met de oude kinderwagen, waarin ons moeder en oom gelegen hadden. De kap was er al afgesloopd door al het gespeel van onze ouders. Maar ook wij ontdekten het racen... om de beurt gingen we in de wagen, vaak met twee of drieen.

De overgebleven deden dan ze duwen....en zo rolden we het pad van zo'n 50 meter af totdat het plots eindigde tegen een hoger gelegen grasveld. Met als gevolg dat we uit de wagen werden gelanceerd en in het hoge gras vielen...en een lol dat we hier altijd mee hadden! Nee, het blokje is nog niet af. Het wordt nog veel leuker. Vandaar dat ik deze keer alle 6 de kleinkinderen er in geplaatst heb...iets wat overgens nooit in het eggie is gebeurd, maar dat terzake..

Ik geniet er enorm van en ga gauw weer verder...voordat ik zo weer mag gaan taxirijden met de kindjes. Fijne dag!!

EN oja, voor ik het vergeet, a.s. weekend is er open dag op de academie in Wilrijk.

 Zoals je ziet laten de laatste jaars studenten ook nog werken zien die ze gemaakt hebben de afgelopen jaren. Dus heb je zin en tijd...jullie zijn welkom!