dinsdag 4 juni 2013

Onze poes...

Ik hoor jullie denken...had zij niet een hond? Ja tegenwoordig wel, maar in een ver verleden...zo'n dikke 45 jaar geleden smeekten kregen wij om een baby poesje. En wel bij ons oma op de boeren buiten. Een van de buurtjes hun kat had gejongd en wij(al de kleinkinderen) mochten op kraamvisite komen. Oooohhhh wat waren ze lief en natuurlijk mochten we met ze kroelen. Samen met mijn broer en zus vonden wij een streepjeskat de liefste en onze neef en nichtjes vielen op een rode lapjeskat. Natuurlijk vielen we als een blok voor deze kroelkontjes....wie kan daar nu niet van houden. En al gauw zaten we samen met onze nieuwe aanwinst in de auto terug naar huis. We genoten er allemaal van. Natuurlijk werd ze verwend door ons. En ze groeide al snel op tot een lieve kat. Ooit op een warme zomerdag mochten wij in een badje buiten spelen en al gauw wilden we haar ook verkoeling geven. Helaas dacht zij er anders over en terwijl broerlief ze in het badje wilde laten zakken...ontsnapte ze zo snel...dat we amper konden registreren van wat er net gebeurt was. Wij zaten onder de krassen en onze Flok...die zat inmiddels nog droog een eindje verder toe te kijken....
Ook herinner ik me dat ze als we op de camping stonden ze 's nachts in mijn slaapzak sloop en onder in mijn slaapzak sliep en mij 's morgens wakker maakte door onder mijn voetzooltjes te likken...
Tot op de dag dat mijn ouders vertrokken naar de familie in Canada. Toen opa en oma bij ons kwamen logeren...keerde ze niet terug naar huis. Wij helemaal van slag zochten we de buurt af. Maar waar we ook zochten...we vonden der niet. En dan 3 dagen nadien zat ze op een stralende morgen drijfnat onder de gastank super zielig te mauwen...helemaal uitgehongerd en wel. Helemaal blij werd ze vertroeteld,gevoed en afgedroogd en in het mandje speciaal voor haar aangestoken gaskacheltje gelegd. Ze knapte op en alles ging weer goed. Nadat mijn ouders weer terug waren verdween ze weer en nooit hebben we nog ooit iets van haar gezien of vernomen...Jaren later terwijl we opgroeiden zochten we nog steeds...zonder enig resultaat...en dus mag ook onze Flok in de herinneringsquilt.
Na het tekenen werd ze een sticherie
Vervolgens kreeg ze kleur d.m.v. aquarelpotloden met een kwast op ze de stof te verven...
en ging de strijkbout op de hoogste stand om de kleur te fixeren
A peace of cake!En het resultaat van onze Flok...
Natuurlijk werd er nog een testje gedaan om te zien of het wel blijft zitten....
Alsnog ligt Flokje zo'n 3 minuten in het water dat uit de Cooker kraan komt...
bloedheet dus.. en jawel hoor geen probleem
Eenmaal droog mag ze bij de rest op de stapel.
Fijne dag!

12 opmerkingen:

Juicybear zei

Prachtig zeg en een heel mooi verhaal over jullie Flokje.
Groetjes Anneke

Lida zei

Wat een lief verhaal over jullie kat! Wij vonden een kleintje in onze voortuin (denk daar gedeponeerd door mijn zusje!) en natuur ijk mocht deze blijven, de naam was Popey (van Pipo de Clown) en alleen bleek Popey een meisje en kwamen er nestjes en wij waren gek op haar, behalve één broer die toen al allergisch was voor katten en het blijft een deel van je jeugd en van een mooie herinnering!
Wat gaaf trouwens die manier van inkleuren, wil het ook graag doen bij een quilt maar heb nog niet het lef gehad!
Fijne dag
Lida

inge zei

een mooi blok met een prachtig verhaal!

Yvonne zei

Wat een mooie herinnering aan Flokje. Ik heb mijn hele leven al poezen en heb ook een aantal van die heerlijke verhalen die helaas toch ook weer allemaal treurig eindigen want......poes wordt doodgereden of verdwijnt inderdaad en dan blijf je zoeken of als je 'geluk' hebt mag ze heel oud worden maar moet je haar of hem uiteindelijk ook laten inslapen.
Maar desalnietemin is het zo heerlijk een poes als maatje te hebben dat ik het verdriet om het afscheid graag voor lief neem.

Irene zei

Ow, wat istie leuk geworden zeg, echt een dotje.
En wat en mooi verhaal. Ben zelf ook helemaal idolaat van ketten, maar dat wist je al wel.

Groetjes, Irene

Gonny zei

Heerlijk om te volgen, al de blokken en de bijhorende verhalen!!!

Chris zei

Hoi lieve Miranda. Die gevoelens die bij je opkomen als je aan zo'n diertje denkt! Dat is toch heerlijk. Wat betekent zo'n diertje toch veel voor je hè, dat vergeet je nooit meer.
Eigenlijk onbegrijpelijk dat ze zomaar verdwenen is. Ik kan me voorstellen dat jullie heel lang onbewust bleven kijken of je haar wel zag.
Je hebt er een geweldig blokje voor je quilt van gemaakt!!

Sis Voorn zei

Ze kijkt tevreden toe vanuit de kattenhemel ;-)

Rennie zei

Hai inderaad een leuk verhaal. Ik zou die techniek ook wel eens willen proberen. Ik mail je nog.

Guusje, zei

Wat een mooi blok voor een heel lieve kat. Jammer dat jullie niet weten wat er met haar is gebeurd.

Quiltlodge Gerda zei

Och jeetje Miranda wat een verdriet zal dat gegeven hebben . Maar je hebt haar nu prachtig vereeuwigd.

Marga (MarPie) zei

Duizendmaal dank je wel. Leuk verhaal hoor van de kat maar het tekenen met de potloden had ik ook al eens gedaan maar dat ging er zo weer uit in een sopje.
Veel heter strijken is dus de manier, had al op het net zitten kijken en die deden het geloof ik fixceren met een een of ander goedje wat hier weer niet te verkrijgen is. Nu ga ik het ook weer opnieuw proberen. Echt dank je wel, hou je wel op de hoogte of het gelukt is. Eigenlijk vraag je je dan toch af waar de kat toch naar toe is gegaan.

Groetjes,
Marga